Een hele sprong voorwaarts, van Karamea een dorpje aan de westkust van het Zuideiland naar Turangi en het Tongariro National Park in het midden van het Noordeiland. Dat alles heeft natuurlijk te maken met het naderende bezoek van de ouders van Carmen. Maar onderweg naar Auckland konden we het toch niet laten terug even actief te doen, vooral Timo dan. Het Tongariro National Park wordt gekenmerkt door een paar gigantische vulkanen, waarvan er nog wel degelijk een paar actief zijn, zoals wij dus. En dat geeft natuurlijk een prachtige setting voor een mooie wandeling. 800 meter stijgen, en 18.5 kilometer lang, een stevige wandeling maar zeker de moeite waard op de flanken van Mount Ngauruhoe, voor jullie allemaal beter bekend als Mount Doom. Enjoy the pictures!
donderdag 20 maart 2008
Pancake Rocks en Karamea
Van Hokitika zijn we naar Karamea gereden, een dorpje op het einde van een 100 km lange weg. En dat is de enige weg naar het dorpje, in tegenstelling tot Rome dus. In Karamea hebben we een paar korte wandelingetjes gemaakt door het regenwoud en door het prachtige karstlandschap, met grotten, bogen en rood water.
Onderweg passeerden we via de Pancake Rocks, een stel rotsen die er uitzien als een bord vol heerlijke pannenkoeken :-) Laat de foto's maar voor zich spreken.
Jade Carving
Hokitika, een klein stadje aan de westkust van het Zuideiland, staat bekend om het bewerken en verkopen (aan bussen vol Jappen) van jade, pounamu aka greenstone, een hele mooie groene steen. Zo mooi dat de Maori er vroeger juwelen, en zo hard dat ze er wapens van maakten. En wij zouden Carmen en Tim niet zijn, moesten we hun voorbeeld niet volgen. En ochtenstond heeft jade in de mond, dus stonden we om 9 uur 's morgens klaar bij Steve van Stonz'n'Bonz om zelf ons eigen juweeltje te maken. En da was ni simpel, een heus karwei van 7 uur, zeker voor Carmen. Haar ontwerp werd te moeilijk bevonden door onze leermeester, maar moedig (en koppig, dixit Timo), zette ze toch door en volmaakte haar missie. En iedereen was trots (en vooral Timo). Voor een paar foto's van het proces, neem een kijkje op onze fotosite. Het resultaat vind je alvast hieronder!
PS: De linkse is van Carmen en de rechtse van Timo...
dinsdag 11 maart 2008
Fox Glacier
Haai everybody,
Na een paar dagen Queenstown, stad van de bungyjumps, en Arrowtown, een gezellig oud goudzoekersstadje zijn we aan de Westkust van het Zuideiland beland. En temidden van alle regenwouden hier duiken 2 gigantische gletsjers tot bijna in het water. We slapen hier in het kleinste dorpje bij de Fox Glacier, waar ik (Timo) gisteren ben gaan ijsklimmen, terwijl Carmen rustig een daggeske heeft gerelaxed en geinternet.
En dat ijsklimmen was echt waar gigantisch de max. Een antiek busje zette ons af aan de voet van de gletsjer in ons speciaal bottinnen en gepakt en gezakt voor de tocht. Een uurtje stijgen langs waanzinnige kliffen bracht ons op het ijs, waar we al vlug de voorgehakte trapjes voor de gegidste wandelaars achter ons lieten op zoek naar een perfecte ijsmuur om ons klimavontuur te beginnen. Met pinnen aan ons voeten en ijsbijlen in de hand werd de ijswand meerdere keren overwonnen en wilden we al gauw meer en hoger. En daarna nog meer. Op het einde zijn we dan afgedaald in een kloof (crevasse), donker, koud, blauw ijs, en waanzinnig vreemde geluiden onder u. De bodem niet in zicht, en dan maar snel terug naar boven klimmen. Echt de moeite waard dus. Ge moest er bij zijn!
En om de dag perfect te maken, zag ik 's avonds ons Cammer terug en zijn we een gigantische portie ribbekes gaan eten met waanzinnig lekker barbequesaus hier int dorpke!
Fotootjes vinden jullie weer op http://picasaweb.google.com/tim.ghysels
Ciaociao
(Er staan ook fotootjes van de andere mensen mee op de site, ik ben helemaal int zwart met geelgroene beenbeschermers aan)
Na een paar dagen Queenstown, stad van de bungyjumps, en Arrowtown, een gezellig oud goudzoekersstadje zijn we aan de Westkust van het Zuideiland beland. En temidden van alle regenwouden hier duiken 2 gigantische gletsjers tot bijna in het water. We slapen hier in het kleinste dorpje bij de Fox Glacier, waar ik (Timo) gisteren ben gaan ijsklimmen, terwijl Carmen rustig een daggeske heeft gerelaxed en geinternet.
En dat ijsklimmen was echt waar gigantisch de max. Een antiek busje zette ons af aan de voet van de gletsjer in ons speciaal bottinnen en gepakt en gezakt voor de tocht. Een uurtje stijgen langs waanzinnige kliffen bracht ons op het ijs, waar we al vlug de voorgehakte trapjes voor de gegidste wandelaars achter ons lieten op zoek naar een perfecte ijsmuur om ons klimavontuur te beginnen. Met pinnen aan ons voeten en ijsbijlen in de hand werd de ijswand meerdere keren overwonnen en wilden we al gauw meer en hoger. En daarna nog meer. Op het einde zijn we dan afgedaald in een kloof (crevasse), donker, koud, blauw ijs, en waanzinnig vreemde geluiden onder u. De bodem niet in zicht, en dan maar snel terug naar boven klimmen. Echt de moeite waard dus. Ge moest er bij zijn!
En om de dag perfect te maken, zag ik 's avonds ons Cammer terug en zijn we een gigantische portie ribbekes gaan eten met waanzinnig lekker barbequesaus hier int dorpke!
Fotootjes vinden jullie weer op http://picasaweb.google.com/tim.ghysels
Ciaociao
(Er staan ook fotootjes van de andere mensen mee op de site, ik ben helemaal int zwart met geelgroene beenbeschermers aan)
maandag 3 maart 2008
Fotooooooooooooooooooos
Eindelijk zullen jullie denken, en dat denken wij ook.
De manier om onze fotootjes nu te bezien is om naar http://picasaweb.google.com/tim.ghysels te gaan! Ook op youtube staan drie nieuwe filmpjes, gebruik de link van het vorige filmpje om ze te vinden!
De manier om onze fotootjes nu te bezien is om naar http://picasaweb.google.com/tim.ghysels te gaan! Ook op youtube staan drie nieuwe filmpjes, gebruik de link van het vorige filmpje om ze te vinden!
Milford Sound
Dag vriendjes en vriendinnetjes,
Via de kust van het uiterste Zuiden van Nieuw Zeeland reden we naar Te Anau, aan een prachtig meer in het Fiordland. Te Anau was onze basis om verder te rijden naar Milford Sound, een van de prachtigste fjorden hier, en de thuisbasis van onze beste vrienden de 'sandflies'. Aangezien het weer er niet zo goed uitzag, boekten we onze cruise voor zaterdag, 3 dagen later pas. Toch vertrokken we al op het gemak naar Milford, via een waanzinnig coole weg door de regenwouden en de bergen. Prachtige landschappen. Na een nachtje slapen in een stukje regenwoud reden we verder naar Milford, het weer nog altijd niet zo goed, weinig uitzichten, maar toch af en toe wat blauw aan de hemel. De volgende nachten en dagen samengevat in een woord: regen!!! Gelukkig was onze hostel daar uitgerust met zetels en chocomelk met Baileys, geen problemen dus.
Uiteindelijk werd het stilletjes aan zaterdag, maar nog altijd regen, regen, regen. Ach ja, geen probleem, de fjorden hier waren naar het schijnt nog mooier in de regen. Dus we stapten op onze boot waar we al direct konden genieten van een BBQlunch.
Bij het begin van de cruise, dacht niemand dat de fjord in dit weer mooi kon zijn, maar nog geen vijf minuutjes later stond iedereen vol verbazing te zien naar de honderden watervallen die van de rotswanden naar beneden vielen, maar twee daarvan permanent, dus de anderen allemaal te danken aan het mooie regenweer... fotootjes en filmpjes spreken voor zich...
Tot de volgende keer maar weer,
Camo en Timmer
Via de kust van het uiterste Zuiden van Nieuw Zeeland reden we naar Te Anau, aan een prachtig meer in het Fiordland. Te Anau was onze basis om verder te rijden naar Milford Sound, een van de prachtigste fjorden hier, en de thuisbasis van onze beste vrienden de 'sandflies'. Aangezien het weer er niet zo goed uitzag, boekten we onze cruise voor zaterdag, 3 dagen later pas. Toch vertrokken we al op het gemak naar Milford, via een waanzinnig coole weg door de regenwouden en de bergen. Prachtige landschappen. Na een nachtje slapen in een stukje regenwoud reden we verder naar Milford, het weer nog altijd niet zo goed, weinig uitzichten, maar toch af en toe wat blauw aan de hemel. De volgende nachten en dagen samengevat in een woord: regen!!! Gelukkig was onze hostel daar uitgerust met zetels en chocomelk met Baileys, geen problemen dus.
Uiteindelijk werd het stilletjes aan zaterdag, maar nog altijd regen, regen, regen. Ach ja, geen probleem, de fjorden hier waren naar het schijnt nog mooier in de regen. Dus we stapten op onze boot waar we al direct konden genieten van een BBQlunch.
Bij het begin van de cruise, dacht niemand dat de fjord in dit weer mooi kon zijn, maar nog geen vijf minuutjes later stond iedereen vol verbazing te zien naar de honderden watervallen die van de rotswanden naar beneden vielen, maar twee daarvan permanent, dus de anderen allemaal te danken aan het mooie regenweer... fotootjes en filmpjes spreken voor zich...
Tot de volgende keer maar weer,
Camo en Timmer
Abonneren op:
Posts (Atom)