GROOT NIEUWS

Alle voor- en nadelen zijn afgewogen. De beslissing is gevallen! Wij komen terug omdat:

1. links rijden voor ons ni zo veilig is
2. we aan't verleren zijn hoe we moeten schakelen
3. ons geld bijna op is :)
4. we de lekkere belgische frietjes missen
5. Timo dringend nieuwe boomsoorten in Belgie wil gaan planten
6. de mensen hier echt wel lelijk zijn
7. de Stella hier echt wel duur is
8. Louise haar eerste communie doet
9. mayonaise hier enkel als saladedressing wordt verkocht
10. de zon hier iets te warm is (uhum, luxeprobleem...)
11. de ozonlaag hier te dun is
12. de dolfijnen niet met ons willen zwemmen
13. Carmen audities in toneelscholen moet gaan doen
14. als we Japanners willen zien, we dat even goed op de Grote markt kunnen doen
15. Domi bijna jarig is
16. er in Belgie minder Duitsers zijn
17. er in Belgie minder Hollanders zijn
18. Toon bijna jarig is
19. de zon hier op de middag int Noorden staat (wat met dat lagere schoolregeltje dat de zon nooit int Noorden staat?)
20. de mensen hier ECHT lelijk zijn
21. onze onderbroeken niet meer proper te krijgen zijn
22. ze denken dat recycleren gisteren pas is uitgevonden
23. omdat we nog eens een goei feesje in de leidersbar willen
24. we jullie even hard missen als jullie ons
25. de mensen hier echt wel lelijk zijn (of hebben we dat al eens gezegd?)
30. HET HIER TE MOOI VOOR WOORDEN IS!

2 mei mogen jullie ons terug verwachten! Hou al maar wat avonden vrij om er ene te gaan pakken of om een koffiekletske te gaan doen!

Tot snel,

Carmen en Timo

Tongariro Crossing

Een hele sprong voorwaarts, van Karamea een dorpje aan de westkust van het Zuideiland naar Turangi en het Tongariro National Park in het midden van het Noordeiland. Dat alles heeft natuurlijk te maken met het naderende bezoek van de ouders van Carmen. Maar onderweg naar Auckland konden we het toch niet laten terug even actief te doen, vooral Timo dan. Het Tongariro National Park wordt gekenmerkt door een paar gigantische vulkanen, waarvan er nog wel degelijk een paar actief zijn, zoals wij dus. En dat geeft natuurlijk een prachtige setting voor een mooie wandeling. 800 meter stijgen, en 18.5 kilometer lang, een stevige wandeling maar zeker de moeite waard op de flanken van Mount Ngauruhoe, voor jullie allemaal beter bekend als Mount Doom. Enjoy the pictures!

Pancake Rocks en Karamea

Van Hokitika zijn we naar Karamea gereden, een dorpje op het einde van een 100 km lange weg. En dat is de enige weg naar het dorpje, in tegenstelling tot Rome dus. In Karamea hebben we een paar korte wandelingetjes gemaakt door het regenwoud en door het prachtige karstlandschap, met grotten, bogen en rood water.

Onderweg passeerden we via de Pancake Rocks, een stel rotsen die er uitzien als een bord vol heerlijke pannenkoeken :-) Laat de foto's maar voor zich spreken.

Jade Carving

Hokitika, een klein stadje aan de westkust van het Zuideiland, staat bekend om het bewerken en verkopen (aan bussen vol Jappen) van jade, pounamu aka greenstone, een hele mooie groene steen. Zo mooi dat de Maori er vroeger juwelen, en zo hard dat ze er wapens van maakten. En wij zouden Carmen en Tim niet zijn, moesten we hun voorbeeld niet volgen. En ochtenstond heeft jade in de mond, dus stonden we om 9 uur 's morgens klaar bij Steve van Stonz'n'Bonz om zelf ons eigen juweeltje te maken. En da was ni simpel, een heus karwei van 7 uur, zeker voor Carmen. Haar ontwerp werd te moeilijk bevonden door onze leermeester, maar moedig (en koppig, dixit Timo), zette ze toch door en volmaakte haar missie. En iedereen was trots (en vooral Timo). Voor een paar foto's van het proces, neem een kijkje op onze fotosite. Het resultaat vind je alvast hieronder!

PS: De linkse is van Carmen en de rechtse van Timo...

Fox Glacier

Haai everybody,

Na een paar dagen Queenstown, stad van de bungyjumps, en Arrowtown, een gezellig oud goudzoekersstadje zijn we aan de Westkust van het Zuideiland beland. En temidden van alle regenwouden hier duiken 2 gigantische gletsjers tot bijna in het water. We slapen hier in het kleinste dorpje bij de Fox Glacier, waar ik (Timo) gisteren ben gaan ijsklimmen, terwijl Carmen rustig een daggeske heeft gerelaxed en geinternet.
En dat ijsklimmen was echt waar gigantisch de max. Een antiek busje zette ons af aan de voet van de gletsjer in ons speciaal bottinnen en gepakt en gezakt voor de tocht. Een uurtje stijgen langs waanzinnige kliffen bracht ons op het ijs, waar we al vlug de voorgehakte trapjes voor de gegidste wandelaars achter ons lieten op zoek naar een perfecte ijsmuur om ons klimavontuur te beginnen. Met pinnen aan ons voeten en ijsbijlen in de hand werd de ijswand meerdere keren overwonnen en wilden we al gauw meer en hoger. En daarna nog meer. Op het einde zijn we dan afgedaald in een kloof (crevasse), donker, koud, blauw ijs, en waanzinnig vreemde geluiden onder u. De bodem niet in zicht, en dan maar snel terug naar boven klimmen. Echt de moeite waard dus. Ge moest er bij zijn!
En om de dag perfect te maken, zag ik 's avonds ons Cammer terug en zijn we een gigantische portie ribbekes gaan eten met waanzinnig lekker barbequesaus hier int dorpke!

Fotootjes vinden jullie weer op http://picasaweb.google.com/tim.ghysels

Ciaociao

(Er staan ook fotootjes van de andere mensen mee op de site, ik ben helemaal int zwart met geelgroene beenbeschermers aan)

Fotooooooooooooooooooos

Eindelijk zullen jullie denken, en dat denken wij ook.

De manier om onze fotootjes nu te bezien is om naar http://picasaweb.google.com/tim.ghysels te gaan! Ook op youtube staan drie nieuwe filmpjes, gebruik de link van het vorige filmpje om ze te vinden!

Oh my God

I can't believe it
I've never been this far away from home

Milford Sound

Dag vriendjes en vriendinnetjes,

Via de kust van het uiterste Zuiden van Nieuw Zeeland reden we naar Te Anau, aan een prachtig meer in het Fiordland. Te Anau was onze basis om verder te rijden naar Milford Sound, een van de prachtigste fjorden hier, en de thuisbasis van onze beste vrienden de 'sandflies'. Aangezien het weer er niet zo goed uitzag, boekten we onze cruise voor zaterdag, 3 dagen later pas. Toch vertrokken we al op het gemak naar Milford, via een waanzinnig coole weg door de regenwouden en de bergen. Prachtige landschappen. Na een nachtje slapen in een stukje regenwoud reden we verder naar Milford, het weer nog altijd niet zo goed, weinig uitzichten, maar toch af en toe wat blauw aan de hemel. De volgende nachten en dagen samengevat in een woord: regen!!! Gelukkig was onze hostel daar uitgerust met zetels en chocomelk met Baileys, geen problemen dus.
Uiteindelijk werd het stilletjes aan zaterdag, maar nog altijd regen, regen, regen. Ach ja, geen probleem, de fjorden hier waren naar het schijnt nog mooier in de regen. Dus we stapten op onze boot waar we al direct konden genieten van een BBQlunch.
Bij het begin van de cruise, dacht niemand dat de fjord in dit weer mooi kon zijn, maar nog geen vijf minuutjes later stond iedereen vol verbazing te zien naar de honderden watervallen die van de rotswanden naar beneden vielen, maar twee daarvan permanent, dus de anderen allemaal te danken aan het mooie regenweer... fotootjes en filmpjes spreken voor zich...

Tot de volgende keer maar weer,

Camo en Timmer

Dunedin

Na een deugdoende hoogtestage trokken we terug richting kust. Via de battlefields van Middle Earth richting Moeraki, waar een vreemd geologisch fenomeen wat bollen op het strand heeft neergelegd. Daarna verder naar Dunedin, een stadje met uitgesproken Schots karakter, waar we zowel de chocoladefabriek als de lokale brouwerij hebben bezocht. Eens gekeken of ze dat hier even goed kunnen als in Belgie (ze hebben hier geen trema op hun toetsenbord).
Gisterenavond zijn we dan hier in de buurt naar een strandje gegaan, en hebben we heel lang gewacht tot het donker werd, en vlakvoor het helemaal donker was, kwamen er een heleboel pinguintjes uit het water gewaggeld, het strand op, en omhoog tot waar we stonden, op zoek naar hun holletje. Bangelijke ervaring, ergens op de grond zitten en zo'n beestje vlakbij zien voorbij komen.
Voor de liefhebbers, het waren blauwogige pinguins, de kleinste pinguinsoort ter wereld. En het lijkt allemaal misschien te mooi om waar te zijn, maar op hetzelfde plekje is er een kolonie van Northern Royal Albatrossen, machtige zeevogels met een vleugelbreedte van 3.5 meter. Een must-see voor de vogelaars van bos ;-)

Fotootjes komen later, want dat lukt hier precies niet zo goed. En we kunnen jullie alvast beloven dat ze waanzinnig mooi zijn!

Ciao, tot binnenkort!

Mount Cook

Vanuit Christchurch trokken we dan voor de eerste keer het binnenland in, richting de Zuidelijke Alpen. Het weer was de dagen daarvoor wat slecht geweest, maar dat had voor verse sneeuw gezorgd op vrij lage hoogte. Dat gecombineerd met nog altijd dreigende wolken gaf spectaculaire foto's op onze autorit. Aangekomen in Mount Cook Village, aan de voet van Mount Cook met 3754m de hoogste berg van Nieuw-Zeeland, was het weer al terug stralend!
De eerste dag stond er een rustig wandelingetje op het programma langs twee gletsjermeren via ondermeer twee spectaculaire hangbruggen! Een dag later stond er andere koek op het programma. We waren van plan om naar de Mueller Hut te wandelen, en daar een nachtje te slapen. Bijna 1100 meter stijgen op nog geen afstand van 2,5 kilometer, hard! Maar de wandeling beloonde zichzelf onderweg met schitterende uitzichten op de vallei en de bergen rondom ons. Boven was het zicht zelfs nog mooier, heel de namiddag op het terras van de hut naar de bergen rondom ons kijken. Het geluid van de bergen, met vallend ijs, en bulderende water was iets dat je niet veel meemaakt. Na een lekker potje gekookt te hebben, begon de zon stilletjes onder te gaan, met schitterende kleuren op de bergen. De 'alpine glow' zoals ze dat zeggen in het engels! Nog een beetje later begonnen de sterren duidelijker en duidelijker te worden, met geen enkel licht in de omgeving, was dat een meer dan spectaculaire sterrenhemel 's nachts.
En omdat we maar ene keer daarboven waren, besloten we om 's morgens heel heel vroeg op te staan en naar de kam van de berg te wandelen om naar de zonsopgang te zien. Een van de mooiste ervaringen die we hier al meegemaakt hebben. Pal naar het oosten kijken, met alleen maar donkere bergen rondom jou het licht en de kleuren stilletjes aan zien komen... prachtig.

Christchurch

Hi everybody,

lang geleden, veel te vertellen... Sinds de walvissen hebben we eerst een weekje in Christchurch gezeten waar we eindelijk een bankrekening geopend hebben en een Nieuw-Zeelandse simkaart aangeschaft hebben. Een tweedaagse sidetrip naar het vulkanische schiereiland naar het franstalige dorpje Akaroa liep niet zo als verwacht. Wij in wetsuit en met snorkels het water in, maar de dolfijnen hadden niet zoveel zin om met ons te zwemmen, jammer maar helaas...

Ons GSM-nummer, waar jullie ons nu altijd op kunnen bereiken : +64210760672

Veel berichtjes sturen he ;-)

Whale Watch in Kaikoura

5.00 am. Driiiiiiiiiiiiing, driiiiiiiiiiiiiiing!!! Get up!! Twee slaapkoppen duwen hun wekker sneller af als hun schaduw en draaien zich nog eens om. 9 minuutjes later opnieuw datzelfde vreselijke geluid. Eentje waagt zich uit haar slaapkop en begeeft zich naar de douche, de andere draait zich nogmaals om... Moedige Carmen... Slapende Timo

Een uurtje later staan we klaar in het gebouw van Whale Watch om in te checken voor ons tripje 'op zoek naar Sperm Whales'. Ons ontbijt draaide zich al om in onze magen bij het lezen van de comments bij onze trip: strong motion sickness warning. Bij het vertrekken van onze boot wisten we al meteen waarom. Maar dat werd allemaal snel vergeten toen de whalewatcher van dienst de eerste walvis aan het oppervlak zag liggen. Bootje dichterbij, wij allemaal naar boven op het dek. Bangelijk, zo'n groot dier, zo dichtbij. Speciaal voor jullie hebben we geprobeerd om er zo'n goed mogelijke foto's van te trekken! Na deze eerste walvis, zijn we er nog 3 tegengekomen, terwijl men er meestal maar twee tegenkomt op een hele trip. Ons vroeg opstaan werd bovendien nog meer beloond toen we een hele school dolfijnen tegenkwamen (Dusky dolphins, zoek maar eens op). Echt niet om te lachen, echt meer dan 40 ofzo.

Bekijk de fotootjes van de walvissen en de dolfijnen maar, en vergeet niet naar ons dolfijnenfilmpje op Youtube te zien! http://www.youtube.com/watch?v=LS-62DrgbMw

Update Wellington

Zie berichtje over Wellington voor de langverwachte foto's...

Hopewell, heaven on earth

Back again,

100 kilometer van Picton naar Hopewell, maar het heeft ons toch eventjes gekost om er te geraken. Eerst en vooral was het weggetje enorm bochtig en altijd op en af, en bovendien waren de laatste 30 kilometer onverhard. Getuige onze SuperSaloon die bij aankomst volledig bruin, grijs, beige zag van het stof (zelfs langs de binnenkant). Maar het was de moeite waard! Na nog geen 2 uurtjes daar te zijn, gingen we al vragen of onze drie nachten daar geen vier konden worden. Deal! Carmen en Timo supergelukkig!

Het waren super chille dagen daar, op iets wat je wel een paradijs kan noemen. Kayakken, Mountainbiken, een brubbelbad met een fantastisch zicht, en dat allemaal maar voor 10 dollar per persoon (en onbeperkt gebruik!). Verder homemade pizza en brood (getest en goedgekeurd), mosselen en oesters zomaar in overvloed van het strand te rapen bij laag tij en gratis en voor niets musselnights met massa's mosselen en oesters, allemaal overheerlijk klaargemaakt. Hmmm.

We zullen de foto's voor zichzelf laten spreken...

PS: Aan de foto's en de site (piep nu even naar rechts) te zien, is het hier echt fantastisch, en daarom hebben we toch maar eventjes besloten om hier een maandje te komen werken (vanaf 14 april). Post is dus vanaf dan altijd welkom, het adres volgt nog...

The Queen Charlotte Track

Hi guys and gals,

Eens goed en wel aangekomen in Picton, en ff bekomen te zijn van de overtocht met de ferry besloten we om toch eens wat actiever te gaan doen. Het plan was om een vierdaagse wandeling aan te vatten langsheen de Queen Charlotte Sound (da water van op de foto's). Een boottocht met de Magic Mail Run die de post naar de verafgelegen huizen gaat brengen zette ons af in Ship Cove, de baai die Captain Cook op zijn ontdekkingsreizen als basis voor Nieuw-Zeeland gebruikte. De eerste dag begon direct al vrij stevig met een zware klim, maar de uitzichten boven beloonden onze grote inspanningen. 's Avonds aangekomen aan een hostel waar we zalig van een pintje konden genieten in de dubbele hangmat ;-) Zo kon Carmen ineens haar voetje wat laten rusten, haar achillespees had het sinds 's middags wat laten afweten.

De tweede dag was op papier iets rustiger, dus we hadden ons voorgenomen om al een stukje van de derde dag erbij te doen, en naar een camping verderweg te wandelen. De achillespees wou echter nog altijd niet mee, en begon echt echt veel zeer te doen. Dus hebben we onze wandeling maar gestaakt in Punga Cove, het eindpunt van de normale dag 2, waar wij 's middags al waren. Bootje gebeld, en met een colaatje en een boekske zalig aan een bar gezeten op een terraske met uitzicht over het prachtige water. Bovendien werd ons colaatje gauw door twee vriendelijke Schotten in bier omgezet en kreeg Carmen al een zalfje aan haar voetje. Dus de boot terug naar Picton en twee dagen later vertrokken we naar Hopewell, een hostel ergens ver ver ver ver weg in de Kenepuru Sound.

to be continued...

(geen foto's van de wandeling jammer genoeg, want de batterij van ons fototoestel lag nog op de camping...)

Wellington

Hello there,

Zo lang geleden al, maar de tijd vliegt hier...

Sinds het vorige berichtje hebben we al immens veel gedaan, maar laten we even beginnen bij Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Wat een stad! Zalig gewoon. Naast een heel leuke waterkant, waar bijna elke inwoner van Wellington wel eens joggend gezien kan worden, heel veel leuke winkeltjes. En dat vond Carmen wel fijn ;-) The Cuba Quarter is een heel levendige leuke wijk, vol met leuke cafeetjes en ditto winkeltjes. Aangezien Cammer haar teenslippers al vergeten was ergens hebben we een namiddagje besteed aan het perfecte nieuwe paar uitzoeken, en we zijn trots op het resultaat. Een actieve wandeling naar Mount Victoria, door het bos waar de vlucht van de hobbits van de Nazgul tot aan de ferry gefilmd is (Lord of the Rings) en een ritje op de kabelbaan naar een ander uitzicht, resulteerde in wondermooie foto's. Na 3 nachten in ons crappy-hostel, met een bed waar Timo zijn benen 20 cm uitstaken, hebben we de oversteek dan gemaakt naar het Zuidereiland. Die tocht met de ferry is gewoonweg zalig, zo schoon...

Foto's komen eraan, van zodra we terug ergens internet zonder inbelverbinding hebben ;-) Je kan al raden dat we nu niet echt in de bewoonde wereld zitten, maar meer daarover een volgende keer. (De foto's zijn er!!!)

Om al een voorsmaakje te geven... wandelen, kayakken, hangmatten, chillen, bier, wijn, the good life!

Tot snel!!!

Northland

Hi mates,

'T is ondertussen al een tijdje geleden, maar hier zijn we dan weer!

Sinds het vorige berichtje hebben we een week rondgetrokken met onze SuperSaloon, die echt toch wel degelijk bestaat! Zie hiervan het bewijs!

Van Auckland zijn we richting het Noorden getrokken om in een kleine week het subtropische Northland met zijn oeroude regenwouden, bulderende watervallen en blinkende zandstranden te bezien. 's Avonds zoeken we een supermarktje op, kopen ons avondeten en zoeken we een campingske waar we alles op het gemak klaar maken. We zitten meestal op een camping van de Department of Conservation, de regeringsinstantie voor het behoud van al dit natuurschoon, tegen een schappelijk prijsje van rond de 7$ per persoon (3.5euro).

We willen jullie niet te jaloers maken, dus we zullen nog maar niet over het weer beginnen zeker ;-)

Nu zitten we in Wellington, helemaal aan de andere kant van het Noordeiland, dat we op twee dagen zijn doorgereden (prachtige zichten tijdens het rijden, en autostrades, dat bestaat hier bijna niet). We blijven hier nu 3 dagen en nemen donderdag de ferry naar het Zuideiland, dat we de komende 2 maanden gaan bezien vooraleer terug te keren naar het Noorden.

Geniet van de foto's,

Carmen en Timo

Het verhaal van de ballen en het zaad

Hello there,

Een eerste berichtje uit Nieuw-Zeeland. We zijn nu enkele dagen in Auckland, en alles verloopt goed. Gisteren heel de dag de stad verkend, en Carmen ziet zo rood als een clownvis nu, maar dan paars. De zon is gevaarlijk!

Onze vliegreis is goed verlopen. De teleurstelling was groot toen we op het eerste vliegtuig geen persoonlijke tv'tjes hadden, maar de elf uur tot Bangkok waren voorbij voor we het wisten. Een korte in en uit in Bangkok deed goed om ons benen te strekken. In Taipei verliepen de elf uren wachten wel wat langer, zeker voor Carmen, die een beetje ziek was. Goede zorgen, een beetje rust en wat entertainment brachten haar er weer bovenop! Dan weer elf uur de vlieger op, met tv-tjes!
Eenmaal aangekomen werden we grondig gescreend, en jammergenoeg mochten Timo zijn ballen met zaad niet Nieuw-Zeeland binnen. Dat deed ff pijn!

Gisteren zijn we ook begonnen met geld af te halen en een buske te kopen. Ee nissan rego 'Supersaloon'. Morgen is ie officieel van ons en dan horen en zien jullie meer van ons vanneke!

Byebye

Na een paar chaotische en hectische dagen denken we toch dat we alles ingepakt hebben. Maar hoe kan je eigenlijk deftig voorbereid zijn voor een trip van 6 maanden? Of gewoonweg al een vliegreis van 36 uren? :-)

Byebye België, tot binnen 6 maanden!

We gaan jullie allemaal missen!

Ciaociaociao

Welkom

Welkom allemaal op onze blog!

Hier gaan we proberen jullie allemaal op de hoogte te houden van al onze avonturen in Nieuw-Zeeland. Hopelijk horen we via deze weg ook nog eens hoe het leven in België er aan toe gaat.
Het aftellen is met het maken van deze blog toch echt wel begonnen! Overmorgen vertrekken we al naar Amsterdam, waar we woensdag de vlieger opstappen voor een wel heel lange reis. Elf uur vliegen tot Bangkok waar het vliegtuig ff moet tanken, nog 3,5 uur later landen we in Taipei om daar elf uur te mogen wachten op onze aansluiting naar Auckland, weer elf uur in de vlieger! Spannend! De eerste 4 dagen in Auckland hebben we al geboekt in Hostels, zodat we goed en wel kunnen bekomen van de jet-lag!

Jullie horen nog gauw van ons!

Timo & Carmen